Passie voor Italia sprak de bekende TV kok Roberta Pagnier. Ze vertelt over haar Italiaanse familie, haar zieke moeder, haar kinderen én over haar Italië.
Wie is Roberta Pagnier
Roberta vertelt:
“Ik ben moeder van twee geweldige recepten Anna en Milo EN ik ben kook- en eetgek. Ik kook op tv bij Net5, bij het dagelijkse programma Wat Eten We. In het verleden wat programma’s bij 24kitchen gemaakt, en ook nog twee jaar live bij Carlo’s Tv Café en Koffietijd. Ik heb een paar kookboeken geschreven, het boek waar ik het meest trots op ben is de Pastabijbel. Ik kook (en eet) van alles, maar door mijn Italiaanse roots deel ik het allerliefst Italiaanse recepten.
Ouders Roberta
Mijn vader is een Nederlander en mijn moeder een Italiaanse. Mijn vader werkte vroeger een tijdje in Milaan en heeft mijn moeder daar ontmoet bij een feestje van gezamenlijke vrienden. Ze waren toen alle twee al iets ouder. Mijn vader had al een huwelijk achter de rug. Daar zijn mijn halfbroer Arnoud en een halfzus Fabienne uit ontstaan. De bruiloft was zo ver ik weet heel kleinschalig. Op de foto’s staan alleen mijn Nederlandse oma en tante. Geen Italiaanse familie. Heel duidelijk twee soorten bloedgroepen denk ik. Maar verder vond iedereen het prima.
Herinnering aan Italiaanse moeder
Mijn moeder was lerares. Toen ik 6 jaar oud was werd mijn moeder ziek. Ze had een hersentumor en heeft nog een jaar of zes geleefd. Maar omdat haar hersenen erg aangetast waren is ze die periode erg ziek geweest. Die periode kan ik mij nog goed herinneren. Van de zes gezonde jaren kan ik mij niet veel meer herinneren. Wat ik nog wel weet is dat ze mij elke dag zingend met de auto naar school bracht. De school waar ik op zat (en zij lerares was) was 16 km bij ons huis vandaan. Dus dat was elke dag een stukje rijden.
Groot verlies
Thuis spraken wij Nederlands en Italiaans. Nederlands met mijn vader, Italiaans met mijn moeder. En Italiaans met z’n drieën. Het Nederlands van mijn moeder is nooit geweldig geweest, zoals een echte Italiaanse betaamt ;-). De mensen om ons heen die haar kennen zeggen dat ze een vrolijke, lachende, slimme, pittige vrouw was. Mijn vader was dol op haar. Hij heeft het verlies en haar ziekte volgens mij nooit helemaal goed kunnen verwerken. Vanaf de diagnose is bij ons thuis veel verandert qua sfeer en energie.
Kerst vieren met Italiaanse familie en vrienden
Mijn moeder kwam uit Milaan. Haar stad. We gingen er elk vrij moment heen. Mijn vader zegt wel eens dat als ze niet ziek was geworden wij waarschijnlijk daar waren gaan wonen. Dan was ik dus nu ook Milanese geweest. Rondom kerst huurden we altijd met de Italiaanse familie en wat vrienden een huis in Bratto, Lombardije, in de buurt van Bergamo. Daar heb ik zulke fijne herinneringen aan. Skiën, eten, lachen, familie. Mijn broer en zus gingen ook vaak mee. En in de zomer gingen we regelmatig naar Portofino. En verder natuurlijk (heel) vaak naar Milaan.
Tijd om de familie te bezoeken
Mijn moeders zus overleed een paar jaar voor mijn moeder. Dus er bleven daar steeds minder mensen over. Ik mis die reizen zo ontzettend. Na mijn moeders dood werd ons familieleven zo veel kleiner.We gingen na haar dood nog wel eens naar Milaan, maar dat gebeurde steeds minder en minder. Het was natuurlijk vooral mijn moeder die haar stad en familie wilde opzoeken. Mijn nicht Maresa (dochter van mijn tante Lucia) woont daar nog. Wij hebben nog goed contact. Af en toe Facetimen we. We hebben elkaar helaas wel al zeker vier jaar niet gezien. De rest is inmiddels al overleden. Hoog tijd voor mij om de familie weer op te zoeken!
Vloeiend Italiaans
Ik spreek in principe vloeiend Italiaans. Ik ben tweetalig opgevoed. Maar na de dood van mijn moeder ben ik pas weer Italiaans gaan spreken toen ik 23 of 24 jaar was. Ik ging toen werken in Amsterdam in een Italiaans restaurant, Pianeta Terra. Daar heb ik ongeveer vijf jaar gewerkt met bijna alleen maar Italianen. Heerlijk vond ik dat. Om na al die tijd weer Italiaans te spreken, deed mij goed. Ik voelde mij ineens weer Italiaans.
Verliefd op Puglia en Sicilië
Wanneer ik naar Italië ga wil ik het liefst naar Puglia en Sicilië. Puglia is nog net niet echt ontdekt door de massa. Lecce bijvoorbeeld vind ik zo’n mooie stad. Een ruwe barokke stad met kleine straatjes. Of Gallipoli. Ook zo mooi. En je hebt in Puglia ook ruige natuur, mooie stranden, veel zon, en niet te vergeten FANTASTISCH eten. Mijn nonno (opa) kwam uit Bari, dus ik heb er ergens ver weg roots ;-).
De kinderen van Roberta – Anna en Milo
Anna en Milo, mijn kinderen, zijn echte Nederlanders. Ze zijn hier opgegroeid en zijn natuurlijk maar een kwart Italiaans. Ik denk dat hun liefde voor Italië vooral in de voorkeur voor eten zit. Pasta, pasta, pasta :-). Toch leuk dat Anna en Milo hier en daar wat Italiaans temperament hebben. Ze zijn alle twee heel levendig. Houden van leven. Van gezelligheid. Van familie.
Passie voor koken
Omdat mijn moeder zo ziek was en vroeg overleed hebben wij nooit samen kunnen koken. Ik heb mij het Italiaanse koken eigen gemaakt om mij verbonden te voelen met mijn moederland. Het heelt de pijn zeg maar. En nu geef ik het (langzaam) door aan mijn kids. Koken doen ze nog niet, Anna een beetje, maar eten wel!
Emigreren naar Italië
Ik heb rond mijn 30ste even overwogen om naar Italië te emigreren met mijn toenmalige partner. Maar ik vond het erg spannend of ik daar aan het werk zou komen. Ik had vooral een soort romantisch beeld van wonen in een klein dorp, met een moestuin, een kookstudio, of B&B, en een gezin. Maar ik ben toch wel echt in Nederland opgegroeid dus het was misschien toch een beetje eng om alles opnieuw te moeten opbouwen. En toen kwam mijn dochter Anna, en die had natuurlijk op een gegeven moment echt haar leventje opgebouwd. Wie weet emigreer ik als de kinderen groot zijn ;-).
Sophia Loren
De Italiaanse Sophia Loren is voor mij een icoon. Ze is beeldschoon, ambitieus, opgeklommen uit armoede, een echte moeder mét karakter, én ze kan fantastisch koken. Ze is gewoon een vrouw in het kwadraat. Laat maar zien wie je bent en wat je hebt – in Italië is het een eerste levensbehoefte. Zij ademt dat uit. Ik hou daarvan.
Bekende TV kok
Ik voel mij niet echt een bekende Nederlander. Daar ben ik blij om. Ik geniet van mijn werk en van de mogelijkheden, maar ik kan nog prima over straat in een joggingbroek zonder dat iemand op of om kijkt. Ik vind het super leuk als iemand mijn recepten en programma’s volgt of maakt, maar ik ben ook een enorme huismus. Ik vind het heerlijk om lekker anoniem en alleen te zijn. Ik heb gewoon een werk leven én een privé leven.
Italiaanse toekomstplannen
Voor de toekomst heb ik nog geen nieuwe spannende projecten staan. Maar het wordt wel weer tijd voor iets met Italië.” 🙂
De 10 favorieten van Roberta Pagnier:
Mooiste regio: Puglia maar ook Sicilië of Rome
Favoriete Italiaanse stad: Lecce, Rome
Beste Italiaanse restaurant in Nederland: Toscanini in Amsterdam.
Beste Italiaanse restaurant: In Rome La Salumeria Roscioli, een restaurant in een gourmet markt. Op donderdag kun je daar de beste gnocchi eten.
Lekkerste gerecht: Dat verandert nog al eens bij mij, vandaag is het gnocchi met octopus ragù ;-). En gisteren was het nog spaghetti met bottarga, broodkruim en citroen.
Beste Italiaanse wijn: Le Ragose Amarone della Valpolicella voor de luxe avonden 😉
Beste accommodatie: Mooie masseria’s in Puglia. Vaak omgetoverd tot B&B of boutique hotel. Er zijn er zo veel.
Mooiste strand in Puglia: Pescoluse in de Salento. Hier waan je je op de Maldiven – zo blauw is het water hier en zo witter dan wit het zand.
Favoriete bezienswaardigheid:Polignano a Mare, mega toeristentrekpleister maar wel echt indrukwekkend.
Meest trots op kookboek: Pastabijbel
Favoriete Italiaan: Mijn moeder en Sophia Loren
Management Bureau Roberta Pagnier:
The Fame Game
